Category Archives: Uncategorized

Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!

"ฉันกลายเป็นเหมยลี่ไปแล้วในวัย 26 กรี๊ดดดดดดดดดดดด" เพื่อนพ่อ เพื่อนแม่เริ่มถามบ่อยขึ้นว่าลูกสาวมีแฟนหรือยัง พ่อ แม่ สนใจเป็นพิเศษเรื่องมุมมองต่อการแต่งงานของลูกสาว แต่ประหลาดอย่างนึงว่าในวัยนี้..เพื่อนๆถามจนเลิกถามไปแล้ว อวยพรวันเกิดกันจนเลิกอวยไปแล้วไอ้เรื่องขอให้มีแฟนเนี่ย 555 …คงเป็นเรื่องธรรมดาของพ่อแม่ที่อยากให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝา มีคนมาดูแลลูกสาวล่ะนะ ..จริงๆแล้วฉันดีใจอยู่อย่างว่ามันหมายถึงพ่อกับแม่เริ่มคิดถึงความไม่เที่ยงของชีวิตมากขึ้นเรื่อยๆ …บางทีคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็อาจจะลืมคิดในทางกลับกัน ..บางทีฉันก้อสงสัยและหนักใจเล่นๆว่า ถ้าเกิดเราไม่อยู่ขึ้นมาเนี่ย พ่อแม่เราคงมีชีวิตแบบไร้จิตใจไปวันๆ สำคัญตัวเองมากไปไหมนะ..แต่ก้อไม่แปลกที่ฉันจะสำคัญแบบนั้น  ..คิดแล้วรู้สึกเป็นห่วง มีห่วงมากมาย  ..ห่วงกระทั่งว่าถ้าพ่อแม่เราเป็นอะไรขึ้นมา เค้าคงห่วงเรามากเกินไปจนจิตตกต่ำ และน่าเหนื่อยใจตรงที่ว่า ความห่วงของคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่เคยมีวันหยุด ไม่เคยมีหมดเวลา แม้ว่าเราจะโตสักแค่ไหน แต่่งงานกับใคร มีลูกกี่คน..ความห่วงชนิดที่ว่าก้ออาจลดลงบ้าง ..แต่อัตราการลดมันช่างน้อยเหลือเกิน.. นั่นหมายความว่าความห่วงของเราแบบที่ "ห่วงกระทั่งว่าถ้าพ่อแม่เราเป็นอะไรขึ้นมา เค้าคงห่วงเรามากเกินไปจนจิตตกต่ำ"  มันก้อจะยังคงอยู่เรื่อยๆตราบเท่าที่ฉันจะแน่ใจได้ว่าพ่อแม่รู้จักปล่อยฉันออกจากใจจนจิตเบาได้แล้ว …ทุกข์ของคนมีคู่ก็อย่างนึง ทุกข์ของคนโสดก็อย่างนึง …ทุกข์ของพ่อแม่ก็อย่างนึง ทุกข์ของลูกก็อย่างนึง ..เฮ้อ!.. ที่แน่ๆเนี่ย … Continue reading →

ขอแปะไว้ว่าจะเขียน.. review Marburg, Heidelberg, Wurzburg, Berlin, Munich, Frankfurt, Paris การทำใจให้สงบ ทำไมคนเราถึงหน้ามืดตอนออกแดด

เหตุเกิดคืนวาน..กับแผลที่ส้นตรีนชายวัยกลางคนนศพ.พิชญา "ต้องเย็บมั้ยพี่โจ้"นพ.กฤษณ์ "เย็บดิ เอา 2 stitch นะ"ขณะล้างแผล..นพ.วิทรรศนะ "ไหนดูซิน้อง ยังงี้ซัก 4 เข็ม..อืมม 3-4 เข็มนะ" แล้วแวบหายไปอย่างรวดเร็วนศพ.พิชญา และ Extern แพร "เอาไงดี เจอกันครึ่งทาง 3 stitch ละกันนะ"ขณะกำลังจะเย็บ..นพ.นิชา "ไหนดูดิ๊ เฮ้ยน้องแผลแบบนี้ความจริงไม่ต้องเย็บก้อได้ ปิด sterile stitch ก็พอ อ่ะอยากเย็บก็เย็บไป"ขณะเย็บเข็มที่สอง..นพ.กฤษณ์ "เฮ้ย ไมเย็บแบบเนี้ย"นศพ.พิชญาและ externแพร "ก็เตรียมที่ไว้เย็บ 3 เข็มค่ะ พี่หวายบอกให้เย็บ 3-4 เข็ม"นพ.กฤษณ์ "อาไรเราตกลงกันแล้ว ไหนๆ … Continue reading →

เผลอแผล็บเดียวผ่านไปแล้วสองเดือนนะคะกับปี 2010 .. "ชีวิตคือการเดินทาง" ประโยคนี้ใช้ได้กับขนุนจริงๆ ..ว่าแต่เรามาดูกันดีกว่าว่าเดินทางถึงไหนแล้ว^^ ถ้าใครย้อนไปอ่านบล็อกเมื่อกุมภาพันธ์ปีที่แล้ว จะเห็นข้อความต่อไปนี้ ช่วงนี้รู้สึกรั่วๆ เหนื่อยๆ…                                                            อืมม..ตอนนี้ก้อเหนื่อยๆรั่วๆ ..ไม่เหนื่อยมากหรอกเริ่มชินแล้วแต่รั่วมากผ่านไปหนึ่งเดือนนับจากปีใหม่ ชีวิตก็พัฒนาไปหนึ่งอึ๊ด (ไม่ถึงหนึ่งก้าว) ..ตอนนี้ก้อผ่านไปสองเดือนนับจากปีใหม่ ชีวิตพัฒนาไปหลายก้าวนะมาตั้งเป้าดีกว่าว่าในสิบเอ็ดเดือนที่เหลืออยู่ควรจะมีอะไรบ้าง..           ..มาดูเป้ากันดีกว่าว่าโดนปาไปเท่าไหร่แล้ว1. ไปทำบุญบ่อยขึ้น (เราเป็นคนงามทั้งน้ำใจและใบหน้า)    ..done: ไปรพ.จุฬาฯ ศรีธัญญา ไปรร.หมู่บ้านเด็ก ไปบ้านอารีย์ ไปวัดสระปทุมฯ บลาๆๆ2. แล้วก็แอบคิดว่าจะพิมพ์หนังสือธรรมะแจก                      ..not yet and no progression ขอเป็นส่ง fwd หนังสือธรรมะ ลิงค์ดีๆ แทนละกัน3. จะพยายามมีสติให้มากๆๆๆๆๆ                                 ..ดีขึ้นแต่ก้อยังรั่วเรื่อยๆ มีความสุขอยู่กับความเป็นจริงของโลก ไม่ดีใจเสียใจง่ายเกินเหตุ4. ทำมันให้จบลงเสียทีกับปริญญาใบนี้                                        … Continue reading →

บนโลกนี้ มีคนเป็นล้านคน ทุกคนมีเป็นล้านใจ ฉันก็ไม่ใช่ใคร ก็แค่คนหนึ่ง โลกเราดูช่างกว้างใหญ่ ท้องฟ้าดูช่างกว้างไกล เธอแปลกใจบ้างไหม มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ เกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป ที่เรานั้นได้พบกันที่บนโลกนี้ ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้… คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด ที่ฉันเคยได้เจอ เธอ..ฮืมม…คือเรื่องมหัศจรรย์ วันที่ฉันบอกรักเธอ เหมือนฉันนั้นได้เจอทุกสิ่ง เหมือนฉันได้พบความจริงในหัวใจ ฉันจะยืนอยู่ข้างเธอ นับตั้งแต่บัดนี้ไป และจะไม่ไปไหน มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจ เกิดขึ้นจริงๆ หรือฝันไป ที่เรานั้นได้พบกันที่บนโลกนี้ ไม่รู้จะพูดมันอย่างไร หมดทั้งหัวใจที่ฉันมี ฉันเชื่อว่าสิ่งนี้… คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่เราได้พบกัน คือเรื่องมหัศจรรย์ ที่ฉันได้รักเธอ คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุด … Continue reading →

ดาวนับล้านที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า จะมีไหมนาที่ลอยอยู่เองเฉยๆ ไม่ยอมโคจรหมุนไปไหนเลย ไม่เคย ไม่เห็นเลยสักดวง ดาวของฉันเธอว่าห่างไกลลิบๆ แต่ดาวไหนๆมันก็อยู่ไกลกันทั้งนั้น ดาวของเธอฉันว่าก็เหมือนกัน กี่ปีแสงนั้นอย่านับเลย * เมื่อดาวโคจรมาเจอะกัน ฤดูก็เปลี่ยนผัน การหมุนก็ผันแปร เมื่อเธอกับฉันมาเจอะกัน ชีวิตก็เปลี่ยนผัน เปลี่ยนไปจากเดิม เปลี่ยนจังหวะหมุนของหัวใจ (ให้ใกล้กัน) ** (เกิดอาการ)เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ แต่สองดาวก็ยังหมุนรอบตัวเอง เธอดึงดูดฉัน ฉันดึงดูดเธอ และสองดาวยังเปล่งแสงอันงดงามให้แก่กัน(ไปทั่วฟ้า) ดาวนับแสนที่มีวงแหวนนับร้อย ทั้งดาวเคราะห์น้อย ดาวฤกษ์ลอยคว้างๆ ดาวทุกดวงนั้นย่อมจะแตกต่าง มีเส้นทางหมุนของตัวเอง

วันก่อนรู้สึกเสมือนเป็นคนไข้ถึงสองรอบ..รอบแรก สัมภาษณ์คัดเลือกไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ มีอาจารย์สองท่านกับรุ่นพี่(ที่เป็นน้อง)อีกหนึ่งห้อง…รู้สึกประหลาดๆดีแท้ จริงๆก้อคล้ายๆ oral exam แต่ไม่เหมือนซะทีเดียวเข้าห้องแรกเป็นห้องน้อง..มีน้องนั่งอยู่สองคน ปีห้ากะ extern ..ช่างเป็นเจ็ดนาทีที่นานมากของขนุน ตะกุกตะกัก คิดอาไรไม่ออก กดดันคับห้องต่อมาเป็นอ.สมชัย …ช่าง flow ลื่นไหล สบายๆ ขำขันเป็นระยะๆ ถึงคิดไม่ออกก้อรู้สึกเหมือนว่าจะต้องคิดออกในไม่ช้า รู้สึกบรรยากาศดีมาก ห้องสุดท้ายอ.สรชัย …เรื่อยเปื่อยๆเลยคะ รู้สึกกลางๆว่าตอบได้เรื่อยๆแต่ไม่ดีมาก รู้สึกว่าสิบห้านาทีกับอาจารย์มันผ่านไปรวดเร็วกว่าเจ็ดนาทีกับน้องๆ ! ..รอบสอง เสร็จแล้วนึกครึ้มๆเดินไปคลินิกแพทย์แผนไทย อบสมุนไพร สูดกลิ่นพิมเสนการบูรซะหน่อย ก้อเราเป็นหวัดไม่มีไข้นี่นา ตรงตาม criteria เป๊ะมาทำ OPD card เค้าครั้งแรกก้อต้องซักประวัตินานหน่อย ..ดื่มน้ำวันละกี่แก้ว (คิดนาน) กินอาหารวันละกี่มื้อ ตรงเวลาหรือเปล่า … Continue reading →

"เฮ้อ..ทำไมฉันต้องอยู่เป็นโสดแบบนี้ด้วยนะ""โอ๊ย…อยากมีแฟนนนน" นี่คงเป็นเรื่องปกติของสาวโสดวัยยี่สิบห้าคงเป็นปกติกับการนอนไม่หลับแล้วต้องหาเพื่อนคุยคงเป็นปกติที่จะรู้สึกอ่อนแอเป็นครั้งคราวคงเป็นปกติที่อยากมีคนดูแลคงเป็นปกติที่อยากมีคนเถียงด้วยตอนแก่คงปกติที่จะหงุดหงิดว่าทำไมตัวเองเป็นแบบนี้ …ฉันเป็นแค่ผู้หญิงผิดปกติคนนึง..บางทีฉันควรจะเป็นแบบนั้นบ้างในหัวของฉัน.."เฮ้อ..ได้อยู่คนเดียวเงียบๆแบบนี้ดีจังเลย""ถ้ามีคนมาดูแล เราก้อต้องดูแลเค้าด้วยสินะ คงเหนื่อย""ถ้าแก่ๆแล้วยังต้องมาเถียงกันอีกนี่น่ารำคาญตายเลย" …ฉันเป็นแค่ผู้หญิงผิดปกติที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง..

จนถึงวันนี้จำนวนผู้เข้าชมสเปซของเราอยู่ที่สี่พันกว่าคน..แต่จริงๆแล้วคาดว่าที่ตั้งใจเข้ามาอ่านก้อคงครึ่งเดียวแหละ นอกนั้นเป็นความบังเอิญจากท่านกูเกิ้ล 555 แต่ยังไงก้อดีใจนะ ^^ เมื่อวานสอบลงกองกุมารฯแล้วไป discuss รายงานต่ออ.preceptor แอบถาม "เอ..ยังไงทุกคนคงผ่านกันเนอะ ไม่งั้นพี่ต้องโดนเรียกพบด้วยนะ" 555..เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าอาจารย์ที่ตรวจรายงานกับอาจารย์ประจำวอร์ดต้องเดือดร้อนไปด้วยถ้านศพ.ตก..เป็นวิธีดูแลที่ดีจริงๆ (หนูก้อหวังว่าอาจารย์จะไม่ต้องไปนะคะ) ..สอบเสร็จแล้วเราก้อฉลองด้วยการฟังเทศน์..ค่ะ ไม่ผิดค่ะ ฟังเทศน์จริงๆ เนื่องด้วยเงินหมดเกลี้ยงภายในสัปดาห์แรกของเดือน (P.B. ช่างยั่วกิเลสยิ่งนัก) จึงได้แต่เก็บกวาดข้าวของอยู่กับหอไปพลางฟังเทศน์หลวงพ่อปราโมทย์ไปพลาง มีเพื่อนมาระบายทุกข์อีกสองคน นับเป็นการใช้เวลาได้เป็นประโยชน์อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน 555..วันต่อมา(คือวันนี้) เป็นการฉลองจริงจังด้วยการไปทำบุญกับเด็กน้อย (ยังไงก้อทำบุญกับเด็กซะหน่อยเนอะเพิ่งลงจากวอร์ดเด็กเนี่ย)เพื่อนร่วมบุญของเราได้แก่คุณหมอแพรว นางสาวฝ้าย และนายทอมตอนเช้าไปกันที่รพ.จุฬา จะมีตึกที่มีแมคโดนัลด์นั่งข้างหน้า (คือ..จำชื่อไม่ได้อ่ะ) เป็นตึกที่รับเลี้ยงเด็กที่ถูกพ่อแม่ทิ้ง โดยอาจจะคลอดแล้วทิ้งไว้ หรือไม่ก้อไม่ยอมมารับกลับจากวอร์ด เด็กที่นี่ไม่ใช่เด็กป่วยนะคะ หน้าตาสมบูรณ์น่ารักสมวัย ดวงตาใสแจ๋วไม่ซึมไม่เศร้า(เพราะเจ้ายังไร้เดียงสาอยู่นั่นเอง) ตอนนี้เค้ายังไม่ให้เข้าไปเล่นเพราะกลัวเด็กติดหวัด 2009 แต่ด้วยอานิสงค์เพื่อนแพรวเลยไปขโมยเด็กออกมาเล่นข้างนอกได้คนนึง 555 เจ้าหนูที่นี่พัฒนาการช้าทีเดียว … Continue reading →