Category Archives: ท่องเที่ยว

บล็อกนี้ตั้งชื่อตั้งแต่อยู่ที่เยอรมัน..จนบัดนี้กลับมาขึ้นศัลย์ได้เดือนนึงแล้วก้อยังไม่ได้เขียนซะที …กลับจากอุทัยมาได้แค่สองวันเราก้อต้องเดินทางไปเยอรมันซะแล้ว เป็นการเดินทางที่ค่อนข้างพร้อมดีทีเดียว จัดกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยดีมาก น้ำหนักเบาเหลือที่ให้แบกได้อีกเป็นสิบกิโล "เรียบร้อยดี" นี่แค่กระเป๋านะ ไม่ได้พูดถึงสภาพที่บ้านหรือที่หอ ^^ เป็นอะไรที่เปลี่ยนแบบพรึบพรับมากๆ จากวันเอื่อยๆแดดร้อนแรงที่อุทัยธานีสู่วันอันแสนหนาวและวุ่นวายใน Marburg …ถึงตอนนี้ขอย้อนกลับไปเขียนถึงชีวิตในช่วงหลังที่รพ.สว่างอารมณ์กันก่อน สัปดาห์แรกทำให้ขนุนเปลืองค่าโทรศัพท์และได้เรียนรู้การใช้ Facebook รวมทั้ง function มากมายในมือถือตัวเองที่ไม่เคยได้ใช้ ได้เข้าใจคำว่า "ไม่มีอะไรทำ" ในระดับหนึ่ง..กับการไปอยู่ในรพ.ชุมชน คนไข้น้อย ร้านอาหารปิดตั้งแต่หกโมง ตกค่ำก้อมืดมากไม่ค่อยมีผู้คน เงียบสงัด ยุงกัด ที่เดินเล่นคือตลาดนัดที่เดินสิบห้านาทีก้อทั่วแล้ว ไม่รู้จักพยาบาล ไม่รู้จักหมอนอกจากผอ. ไม่รู้จักเจ้าหน้าที่ใดๆ มีแต่เพื่อนที่ไปด้วยกันอีกสามคนซึ่งก้อไม่เคยร่วมงานกันเลยซักครั้ง คุ้นเคยสุดกับพี่ตุ๊กซึ่งจับคู่ไปด้วยกัน รู้สึกดีเล็กๆว่ามีรุ่นพี่ไปด้วย อิอิ แต่ว่าพี่ตุ๊กก้อไม่ใช่คนเฮฮามากมาย และเนื่องจากเป็นรพ.ที่ไม่เคยมีคนไปมาก่อน (เราเป็นรุ่นบุกเบิก) อ.จึงจัดให้มีผู้ชายไปด้วย (อืมม นอกจากไม่เคยมีคนไปแล้วยังเป็นอำเภอที่ไกลที่สุด … Continue reading →

เกือบเที่ยงคืนกับอารมณ์สว่างๆที่สว่างอารมณ์…อยู่ที่นี่ได้เกือบอาทิตย์แล้วสินะ (รู้สึกเหมือนอยู่มานาน555) …วันแรก อาจารย์ส่งขึ้นรถทัวร์ไปที่สาธารณสุขจังหวัดอุทัยธานี รถวนไปวนมา โอ้แม่จ้าว นี่หรือคืออ.เมือง! มีสถานที่ราชการอยู่เยอะก้อจริงแต่ร้านค้าที่กระจุกตัวกันก้อดูเหมือนจะมีอยู่แค่บล็อกสองบล็อกเท่านั้นเอง…อ.เมืองควรเป็นแหล่งความเจริญสูงสุดในจังหวัดสินะ แล้วยังงี้อำเภอของเราที่อยู่ชิดชายแดนอุทัยธานีห่างออกไปอีก 33 กิโลมันจะเป็นยังไงนะ ? …รถตู้จากรพ.นำเราสู่รพ.โดยสวัสดิภาพ ผ.อ.และบรรดาคนสำคัญที่เราควรรู้จักมารอรับและพาไปเลี้ยงข้าวกลางวันไม่ไกลจากโรงพยาบาล…   "น้องๆเป็นรุ่นไหนกัน" "พี่รุ่น 93" นับเป็นลางบอกเหตุดีล่วงหน้าทีเดียว 555 …ดีจริงๆด้วย ผ.อ.พาไปดูบ้านพัก และห้องพิเศษ ให้เลือกว่าจะอยู่ที่ไหนก้อได้ choice 1 บ้านพัก – บ้านทั้งหลังมีสามห้องนอนและ common room พร้อมตู้เย็น แสงแดดส่อง ไม่อับ มีราวตากผ้า ไม่มีแอร์ มีป้อมยามอยู่หน้าบ้านchoice 2 ห้องพิเศษ – … Continue reading →

ผ่านมาสิบกว่าวันแล้วกับทริปกาญจนบุรีของเรา จริงๆก้อขี้เกียจเขียนบล็อก..แต่คิดว่าน่าจะบันทึกไว้สักหน่อยเผื่อว่ามีใคร search หาข้อมูลในกูเกิ้ล นึกอยากจะทำอะไรแบบพวกเราขึ้นมาบ้าง เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาไปทัวร์อิ่มบุญกับเพื่อนๆอีกหกคน คือฝ้าย ทอม แพรว ซวง บอท และโมริ ทริปนี้เราใช้เวลาวางแผนเตรียมตัวกันประมาณเดือนนึงแล้วก้อเป็นรูปเป็นร่่างมากขึ้นเรื่อยๆด้วยความร่วมมือร่วมใจของเพื่อนๆ^^เจ็ดคน..กับสามอาชีพ ที่ทำเอางงกันไป เนื่องจากฝ้ายกับทอมนึกว่าบอทกับโมริเป็นหมอ ส่วนบอทก้อนึกว่าฝ้ายกับทอมเป็นหมอ สรุปแล้วสี่คนนี้ไม่มีใครเป็นหมอกันเลย 555 ..ฝ้ายกับทอมเป็นวิดวะ บอทเรียนวิดยา ส่วนโมริก้อวิดยา..แต่กำลังจะกลายเป็นชาวนา ^^ ดูในอัลบั้มประกอบไปนะคะ…เราเริ่มออกเดินทางกันก้อประมาณเก้าโมงเช้า จากกทม.ไปกาญ ใช้เวลาสามสี่ชั่วโมง ไปถึงน้ำตกไทรโยคใหญ่กันตอนบ่ายสอง ลงล่องแพ กินอาหารกลางวันกันในแพ สนุกสนานกับการเรียนภาษาญี่ปุ่น (แต่ละคำ เจริญๆกันทั้งน้านนน) และกรี๊ดกร๊าดถ่ายรูปกันตามสมควร …ต่อมามุ่งหน้าไปวัดป่าสุนันทวราราม ซึ่งอยู่ในอ.ไทรโยคนั่นเอง เป็นวัดของหลวงพ่อมิตซูโอะ (ใครขึ้นรถไฟฟ้าบ่อยๆคงเคยเห็นหนังสือที่แจกอยู่ตามสถานีนะคะ นั่นแหละเป็นผลงานของท่าน) พวกเราซื้อยาไปถวาย เดินเล่น อุดหนุนของจากฝีมือชาวบ้านในวัด … Continue reading →

และแล้วก้อถึงตอนที่หลายคนรอคอย (หรือเปล่า) แวะญี่ปุ่นแค่สองวันแต่มีคนติดตามอยากรู้ตั้งแต่ตอนขอวีซ่าแน่ะ อิอิ ขอวีซ่านะคะ ก้อไม่ยากไม่ง่าย..สถานทูตอยู่ใกล้ๆกับของอเมริกาบนถนนวิทยุ ขนุนขอเป็นวีซ่าท่องเที่ยวเพราะอยู่สองวันก่าๆถ้าเป็น transit visa เค้าให้แค่วันเดียว เอกสารที่ต้องใช้นะ..ดูในเว็บสถานทูตเองแล้วกานเพราะส่วนใหญ่ที่ถามกันมาก้อทำงานแล้วเพราะฉะนั้นเอกสารก้อไม่เหมือนของขนุนอยู่ดี แนะนำว่าให้เตรียมบัญชีที่มีเงินหมุนเวียนเข้าออกอยู่เรื่อยๆ..ถ้าเงินมันนิ่งเกินก้อไปเอาเข้าเอาออกมันซะหน่อย   …แล้วขนุนกะพี่มลก้อเหินฟ้ามาลงนาริตะในตอนบ่ายวันศุกร์.. เอาละการผจญภัยเริ่มได้..(ที่จริงก้อไม่ค่อยจะรู้สึกว่าผจญภัยแต่ประการใด 555) เรานั่งรถ limited express Keisei line (หนึ่งพันเยน) ไปลง Ueno ซึ่งเป็นสถานีสุดท้ายพอดี (ไม่หลงชัวร์ไม่งั้นก้อแอบเครียดเหมือนกันนะเนี่ย แต่ละสถานีชื่อประหลาดๆฟังไม่ค่อยจะทัน) ที่เลือกขึ้น Keisei ก้อเพราะมันเหมาะที่สุดสำหรับคนที่พักย่าน Ueno อ่ะจ้า เส้นทางออกจากสนามบินมันมีเยอะใช้ได้เลย ต้องดูกันก่อนนะว่าที่พักอยู่ตรงไหน นอกจากรถไฟแล้วก้อมี limusine shuttle ไปส่งตามจุดต่างๆ ค่าใช้จ่ายประมาณสามพันเยน ดูในเว็บของนาริตะก้อได้ … Continue reading →

"พรุ่งนี้กินอาหารเช้าสักแปดโมงครึ่งละกันนะ" "อืม สายจังงั้นเราไปกินก่อนละกันนะแก ขี้เกียจรอ"   ว่าแล้ว…ก๊อกๆๆ กรี๊ดดดดดดดดด…ตื่นสายที่สุดในรอบปี แปดโมงครึ่งแล้วเหรอเนี่ย หน้าแตกกันปายยย กินอาหารเช้าของ hostel เป็นขนมปังทาแยมและเนยถั่ว แล้วก้อเดินช้อปปิ้งกันอยู่แถว Union Square ก่อนจะเดินทางไปรับสมาชิกทัวร์อีกหนึ่งคนคือพี่มลนั่นเอง   …แล้วเราก้อไป Fisherman’s wharf กัน มีโชว์ ขายของ เครื่องเล่นมากมาย..แต่ที่ขาดมิได้คือเจ้า Sea lion ที่ pier 39 เจ้านกแถวนี้นี่บ้ากล้องมั่กๆ ไม่หนีแถมยืนเก๊กให้ถ่ายด้วยอีกต่างหาก เดินเตร่อยู่จนมืดเราก้อไป Golden Gate กันอีกแล้วนะค้าบ..รถสาย 28 เท่านั้นนะ   เก็บภาพสวยๆกันแล้วก้อมาแวะ Palace … Continue reading →

ให้ตายเถอะ jet lag อย่างแรง เป็น jet lag ชนิดนอนไม่หลับ ตื่นมาตอนตีสอง (เท่ากับตอนห้าหกโมงเย็นของเมืองไทย) อย่างหิวอีกต่างหาก พระเจ้าช่วย ขนุนรู้สึก energetic ทำไมนะตอนนี้ ในเมื่อยังไงก้อไม่หลับเราก้อตาสว่างมานั่งเขียน postcard กันนะคร้าบ..   ตีสี่ก้อยังตื่นอยู่..โอ้แม่เจ้า แล้วช้านจะมีแรงมั้ยเนี่ยตอนเช้า หลับไปอีกทีตีสี่ก่าๆ แล้วตื่นมาตอนตีห้านิดๆ เฮ้อ..   หิวจนหายหิวไปแล้วอ่า..นั่งรถจากใน downtown ออกไปนอกเมืองสู่อุทยาน Yosemite อันเลื่องชื่อ.. หมอกลงเยอะมากกกกกกกกกก ไม่เคยเห็นหมอกเยอะขนาดนี้มาก่อน แต่คุณคนขับก้อเจ๋งจริงแฮะ ว่าแล้วเราเก๊าะมาถึงอุทยาน คนขับแวะให้ถ่ายรูปเป็นระยะๆ อืม..มันก้อมีชื่อเรียกอ่ะนะแต่จำมะได้แล้วล่ะว่าตรงไหนเป็นอะไร รู้แต่ว่าผ่าน Yosemite Valley กะ Half … Continue reading →

ดูรูปประกอบไปด้วยละกันนะค้าบ คือว่าขี้เกียจยกมาแปะในนี้   …หลังจากงานแต่งงานเพื่อนงานที่สองผ่านพ้นไป (งานนี้เป็นงานแรกของรุ่น เป็นเกียรติเป็นศรีแก่ SI112 อย่างยิ่ง แต่งกันเองเสียด้วย) เราก้อได้ฤกษ์แบกกระบอกโปสเตอร์ไปซานฟรานซิสโก..นครที่เค้าว่ากันว่าโรแมนติกที่สุดของอเมริกา   นั่งเครื่องนานมากกกกก ดีว่าแวะนาริตะ ได้กินซุปร้อนๆ หร่อยๆ มีความสุขเดินไปเดินมาในนั้นเป็นชั่วโมง ฝากไว้ๆแล้วจะกลับมาช้อปนะจ๊ะ..เดินทางคนเดียวครั้งแรกเลยออกอาการประสาทกินเล็กน้อย ยืนรอที่ gate ซะครึ่งชั่วโมงอ่านะ ขอเสนอหน้าไปใกล้ๆเคาน์เตอร์หน่อยแบบว่ากลัวตกเครื่องจัด   ..ต่อเครื่องไปซานฟรานอีกสิบกว่าชั่วโมง รู้สึกอาการ severe ใช้ได้เลย เอาน่าๆ มันต้องคุ้มค่ากะการรอคอย และแล้วขนุนน้อยก้อมาถึงซานฟรานโดยสวัสดิภาพ โดนต.ม.เรียกตรวจพิเศษหน่อย รู้สึกทริปนี้ตูจะเป็นบุคคลต้องสงสัยตลอดเล้ย เรียบร้อยออกจากต.ม.ก้อเจอเพื่อนไกด์นั่งรออยู่..โอ้ววว..ปลอดภัยแระ มีคนนำทางแระ 555 ว่าแล้วเราก้อขึ้น BART หน้าตาแบบรถไฟฟ้านั่นแหละ ไป Powell station แล้วเดินต่อไปยังที่พัก … Continue reading →