Monthly Archives: November 2008

ไม่ได้อัพนานแระ..วันนี้ไปอ่านของฃาวบ้านเลยรู้สึกว่าต้องเขียนเสียหน่อยเพื่อไม่เป็นการเอาเปรียบเพื่อนเกินปายย งานแต่งงานของเพื่อนงานแรกที่ไปก็ผ่านไปด้วยดี สวยงาม น่ารัก บลาๆๆๆ เออเนอะ สุดท้ายแล้วเราก็ยังติดตาภาพที่วิ่งเล่นประสาทๆบ้าบอกันอยู่และยังรู้สึกเหลือเชื่อว่า..มันแต่งงานแล้วว่ะหลายคนอิจฉาเจ้าสาวที่เจอเนื้อคู่ มีแฟนคนแรก คนเดียว จูงกันไปถึงประตูวิวาห์ ก็น่าอิจฉาอยู่หรอก แต่ขนุนก็ยังรู้สึกว่า ประตูนั้นมันห่างไกลเกินสายตา และสายตาสั้นๆของเราก็ยังคงมองแต่เพื่อนๆรอบตัว บ้าๆบอๆเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต(เป็นสาว)กะเค้าสักทียังไม่ต้องถึงกับมีใครเดินข้างๆหรอก..เอาแค่..จะมีไหมนะวันที่ขนุนวิวัฒนาการไปไกลกว่าความคิดเด็กมัธยม..(แบบว่าช่วยสำเหนียกตนได้แล้วว่าอายุมิใช่น้อย).. ช่วงนี้มีคนถามเรื่องอนาคตบ่อยๆ..ทางเลือกตูคงเยอะเกิน บ่นไปได้ทุกวัน แต่งานวิจัยก็คงเป็นอะไรที่ตัดกันไม่ขาด..ขณะเดียวกันก็คงไม่สามารถเป็นงานหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณให้มีความสุขได้ทั้งวันสำหรับคนแบบขนุนแล้ว..สิ่งที่แย่ที่สุดของการเป็น "นักวิชาการ" คงเป็นการเถียงกัน แน่นอนว่าใช้เหตุผล แต่หลายๆครั้งตรรกะก็สามารถหยิบยกมาเพื่อเถียงในสิ่งที่ไม่มีหลักฐานรองรับ และไม่มีจุดจบบทสรุปของความเห็นเราไม่ได้ทะเลาะกันหรอก คงเป็น "บทสนทนาวิชาการ"..เพียงแต่ขนุนไม่สามารถจะยืนหยัดพ่นน้ำลายต่อสู้เพื่อความเห็นของตัวได้นานสักเท่าไร เราอาจจะกลายเป็นอาจารย์ที่ไม่ค่อยดีที่ชอบพูดว่า ..อืม ปล่อยมันไปเหอะ ช่างมันเหอะ ..ตราบใดที่ยังไม่มีใครเดือดร้อนทางกายภาพ ขนุนก็จะไม่เดือดร้อนทางความคิดว่า..แล้วไอ้ก้อนนี้มันจะหันหัวหันหางไปทางไหน (ช่างหัวมันเหอะ)เป็นความคิดที่ไม่ค่อยดีเลย..แต่สุดท้ายแล้วสิ่งที่มองเห็นมีอยู่หนึ่งซึ่งจะถูกอธิบายและทำให้เชื่อด้วยตรรกะกี่แบบก็ย่อมได้..มิใช่หรือ ?